Forensische botanica betekent de studie naar planten om misdrijven op te lossen. Dit gebeurt veelal door planten te identificeren met behulp van verspreiding, plantensoort en natuurlijk DNA. Niet alleen menselijk DNA is namelijk uniek, ook het DNA van planten is uniek. Sporen van planten kunnen op verschillende manieren in verband worden gebracht met misdrijven. De meest toegepaste wijze van Forensische botanica is het vaststellen van welke plant het stukje DNA afkomstig is en zo een bepaalde plaats terug te vinden. Bijvoorbeeld de plaats van het misdrijf zelf.
Plantaardig materiaal
Plantaardig materiaal kan op vele wijze worden aangetroffen. Dit gebeurt altijd na dat er contact met de plant heeft plaatsgevonden. Het verbind mensen en voorwerpen aan een specifieke plant en plaats.
- Stuifmeel op kleding of zelfs in de luchtwegen
- Plantaardig materiaal aan schoenen en andere kledingstukken zoals bladeren, takjes, zaden.
- Bladeren en takken aan een voertuig.
Niet menselijk DNA
Het gebruik van niet-menselijk DNA staat nog maar in de kinderschoenen. De eerste moordzaak waarbij non-human DNA werd gebruikt als bewijsmateriaal is waarschijnlijk de zaak in de stad Phoenix in Arizona, 1993. Een fietser ontdekte het ontblootte lichaam van een vrouw. Ze was gewurgd. Een rechercheur ontdekte aan een boom vlakbij de plaats delict een boom die kort daarvoor beschadigd was. Ook vonden de onderzoekers in de auto van de hoofdverdachte twee zaaddoosjes van een palo verde tree, een woestijnboom die alleen in het zuiden van Arizona, enkele andere staten in de VS en noord Mexico voorkomt. Door het DNA van de zaden en die van de beschadigde boom te vergelijken kon men vaststellen dat het om een en de zelfde plant ging. Op deze manier werd de auto direct in verband gebracht met de plaats van het misdrijf. In eerste instantie werd dit bewijs afgedaan als onnauwkeurig. Maar de onderzoekers konden de rechter en de jury er van overtuigen dat het DNA van de plant juist zeer nauwkeurig en doorslaggevend was.
