De dB waarde is een verhoudingsgetal. Het wordt echter ook als een maat gebruikt, vooral als het gaat om geluidssterkten. Hoe zit dat nu?
De gehoordrempel, het zwakste geluid dat nog hoorbaar is (met goede oren!) is vastgesteld op 10-12W/m2. Ten opzichte hiervan meet men dan ander geluidssterktes en wordt de verhouding in dB opgegeven. De pijngrens, het geluidsniveau dat pijn aan je oren veroorzaakt, ligt dan op 120dB (één miljoen maal zo hard!). Hier wordt ook de formule voor vermogens gebruikt, waarin P2 het referentieniveau is.
Eigenlijk ligt het nóg iets gecompliceerder. Het menselijke gehoor is namelijk niet voor alle frequenties even gevoelig. Vooral in het middengebied, waar de spraakklanken zitten, zijn onze oren veel gevoeliger dan voor het hoog of het laag. Daarom is er een gewogen kromme in geluidsmeetapparatuur ingebouwd, die daar rekening mee houdt. Meetwaarden die gebruikmaken van die correctie worden aangegeven als dB(A) (van dB Adjusted) ofwel dBspl (Sound Pressure Level).
En ook nú zijn we er nog niet… De gevoeligheid van je oren varieert namelijk ook nog met het volume. Hoe harder het geluid, hoe minder de afhankelijkheid van de toonhoogte. Met andere woorden, als het geluid zacht is, horen we de bassen en hoge tonen in verhouding zachter dan als het geluid harder wordt weergegeven. Vandaar de “loudness” knop op je HiFi. Daarom zijn er nóg twee krommen voor audio metingen: dB(B), voor middelmatig hard geluid en dB(C), voor hard geluid.
Loudness curven in dB
dBA, dBB en dBC loudness curves
Waarom is geluidssterkte meten in dB nou zo handig? Omdat je oren niet lineair werken: een toename van 1 naar 2 Watt hoor je wél, een toename van 100 naar 110 Watt niet! Je oren horen dus sterktes in verhoudingen. 1dB is het kleinst hoorbare volumeverschil en komt overeen met 26% vermogenstoename. Elke vermogensverdubbeling komt overeen met 3dB.
